Vakantieganger(s)

Inmiddels ben ik helemaal in Zuid-Frankrijk aangekomen en nu zit ik achter de computer van mijn broer dit verslag te schrijven. Wat is het toch fijn als mensen je komen bezoeken, nog meer bijzonder vind ik het dat mijn jonge broer en zijn vrouw beslissen hun vakantie in de Pyreneeën door te brengen. Drie dragen geleden belde hij dat hij in de buurt was. Hij vroeg waar ik inmiddels wandelde (Orthez) want dan kwamen zij daarheen gereden en zouden een camping in de buurt zoeken.
Donderdagavond sliep ik al bij hen in de caravan en liet ik me heerlijk verwennen met een wijntje en een heerlijk vruchtengebakje. Jeannette ging al meteen uitgebreid voor mij aan het koken. Wat is het toch heerlijk om op een regenachtige dag, na een wandeling van 25 km, verwend te worden door je familie.
Ja, het weer laat het af en toe echt afweten; ik loop regelmatig in de regen. Daar geniet ik niet van, maar dan stel ik me maar voor hoe het is als de zon de hele dag met 35 graden op je gezicht brand. Wie weet wat me nog te wachten staat in Spanje.
Het vervelende van zo'n hele natte dag is dat ik mijn schoenen van binnen niet meer droog houdt en me afvraag 'zullen ze morgenvroeg wel droog zijn?' Zo niet, dan loop ik nog een dag met natte sokken. Gelukkig is me dit maar enkele keren overkomen. Het gebeurde me afgelopen vrijdag op weg naar Sauveterre-de-Béarn. Hans, mijn broer, zette me 's-morgens op de route af en het regent al. Direct bemerk ik dat ik mijn stokken ben vergeten. Ik probeer hem te bellen, geen verbinding natuurlijk, ik heb geen bereik. Dan probeer ik Poef (help, help!) te bellen, maar natuurlijk krijg ik ook nu geen contact; geen verbinding is geen verbinding. Dan maar een sms naar mijn broer. Ja hoor er wordt gereageerd en daar was ik al heel blij mee. Inmiddels is hij alweer even weg en moet voor die stokken van mij een heel eind terugkomen rijden. Ik ben heel blij dat hij dat doet, want zonder mijn stokken gaat het wandelen in de heuvels toch echt moeilijker. Ik ben helemaal gewend aan het lopen met stokken. Als ik de stokken uiteindelijk krijg ben ik al helemaal nat, terwijl ik nog maar een half uurtje buiten ben.
Dan verdwaal ik ook nog eens, waardoor ik zeker 2 kilometer voor niets loop. Het maakt me allemaal niets meer uit. Mijn voeten soppen al heerlijk in mijn schoenen en ik heb nog zeker 20 kilometer te gaan. De route is afwisselend , er zitten hele natte paadjes bij. Onderweg geen gelegenheid om koffie te drinken, doorlopen dus.
Sauveterre-de-Béarn is een mooi dorpje aan de Béarn. De rivier meandert langs het middeleeuwse dorpje af. Ik slaap bij mensen thuis. Het blijkt een Peruaanse mevrouw te zijn die heerlijk kan koken. Ik mag wel zeggen "haute cuisine". Mevrouw vertelt me dat wij pelgrims heel vaak pasta te eten krijgen en dat zij daarom geen pasta maakt. Een heerlijk voorgerecht van speciale aardappelpuree, koude salade, gekookt eitje en veldsla. Vervolgens hert- of reerug met rijst en salade en als dessert een zelfgemaakte tiramisu. Als afsluiting een kopje thee. We kijken nog even naar de trieste beelden in Lourdes en de Pyreneeën waar de wateroverlast heel veel problemen geven. Daarna is het goed slapen voor een vermoeide pelgrim. Zeker omdat ik de volgende dag echt richting de Pyreneeën ga.
Zaterdagmorgen is het heel mooi weer. Mijn schoenen zijn nog niet droog, maar de dag ziet er zonnig uit. Een tocht van 26 km naar Ostabat.
Ik loop al weer twee dagen alleen en heb in die dagen geen andere pelgrims gezien. Inmiddels denk ik wel aan de komende periode in Spanje. De contacten die ik hier in Frankrijk heb gemaakt zijn leuk. Niet veelvuldig, maar aangenaam. Soms een pelgrim waar je enkele dagen mee optrekt, dan weer enkele dagen alleen. In Ostabat komen drie pelgrimswegen bijeen dus daar zie ik zeker nieuwe mensen. Misschien Nederlanders? De tocht naar Ostabat gaat al over een grote berg, maar die stelt natuurlijk niets voor vergeleken bij de Pyreneeën die ik nog over moet. Maar goed, mijn broer " tilt mij over de Pyreneeën" heeft hij beloofd. Alleen weet hij nog niet hoe hij dat gaat doen, Zeppelin huren misschien?
Tijdens deze tocht kom ik langs een mooie kapel de Soyarce (een Jacobszuil) en een hele mooie kapel in Harambeltz.. Ik blijf in een refuge in Ostabat slapen, want in Saint-Jean-Pied-de-Port blijf ik bij Hans en Jeannette op de camping en neem ik een dag rust. Een boer runt deze refuge en biedt een fles port en Spaanse wijn aan. De flessen drank worden zomaar aangeboden en wij hoeven maar 10 euro voor onze overnachting te betalen. Als ik enkele portjes op heb ga ik nog even in een klein winkeltje wat eten kopen, want er wordt vanavond niet voor mij gekookt. Ik koop een streekgerecht en verschrik van de prijs bij het afrekenen. 11 euro voor een potje vlees met groente. Ik zeg tegen de boer "jij sponsort ons met drank, ik sponsor jullie gemeenschap door de streekproducten te kopen". Voor jullie info, het was zelfs niet zo lekker dat ik het jullie aanbeveel. De pelgrims en de boer hebben gelachen om mijn verhaal, dus dan denk ik maar weer "zij lachen dus ze hebben schik". Ik geniet van een heerlijk portje, dus alles is goed.
Zondag was mijn laatste wandeldag in Frankrijk. Op weg naar Saint-Jean-Pied-de-Port (170 m) en mijn vrije dag op maandag. Ik heb uitgerekend dat ik nu alweer de 17e dag aan een stuk loop. Vandaar dat een rustdag wel welkom is. Ik vertrek rond 7 uur zodat ik lekker vroeg aankom. Zijn er nog bekende pelgrims in Saint-Jean-Pied-de-Port of zijn die al de Pyreneeën over? Ik ben benieuwd naar het stadje, het schijnt heel toeristisch te zijn. Rond 1 uur kom ik aan en Jeannette en Hans staan bij de Jacobspoort te wachten. Het lijkt wel de inhaal van de vierdaagse in Nijmegen. Die heb ik enkele keren gelopen en op vrijdag komen er ook veel mensen naar de intocht. Zo voelt het nu ook. Ik word weer uitgebreid verwend met een heerlijke borrel. Dan zie ik Elli uit Duitsland. Zij heeft de afgelopen 2 weken weer een stuk van haar route gelopen en gaat nu terug naar huis. Volgend jaar loopt zij het hele Spaanse deel. Ik vraag of Frederick ook nog in het stadje is en ja hoor. We gaan op zoek naar hem via sms. Het is leuk om elkaar nog even te zien en een biertje te drinken op onze prestaties. Ook hij, gestart in Trier, gaat morgen terug naar Duitsland. Verder zijn Wim, Corry en Ben al begonnen aan hun tocht over de Pyreneeën, die ontmoet ik niet meer vandaag.
De camping Narbaitz in Ascarat (2 km van Saint-Jean-Pied-de-Port) is heel mooi. Ligt aan een klein beekje dat aardig wat herrie maakt na al die regenval. Inmiddels is het maandag en mooi zonnig weer. We bezoeken de weekmarkt en natuurlijk koop ik lekkernijen voor de komende dagen. Heerlijk regionaal brood en lekkere geitenkaas Deze kunnen ze vacumeren, dus een klein stukje gaat mee voor over enkele dagen. We zoeken een schoenmaker om toch maar de zolen van mijn schoenen te vervangen want veiligheid gaat boven alles. Helaas, de schoenmaker zit 60 km verderop. Dat doe ik dan wel in de eerstvolgende grote plaats in Spanje. Waarschijnlijk wordt dat Pamplona.
Na het bezoeken van de markt gaan we een stukje van de route rijden. We kijken hoever de route over een verharde weg gaat. Kleine stukjes gaat de route even van de verharde weg af maar steeds zien we hem weer terugkomen. De meeste wandelaars doen de tocht naar Roncevalles in 2 dagen omdat deze tocht ruim 25 km is en een hoogte verschil heeft van 1400 meter. Volgens ingewijden loop je over deze afstand zeker 8 uur. Dat is hard werken, dus het is niet onverstandig deze etappe in 2 dagen te doen. Bij de laatste overnachtingsmogelijkheid op deze route nemen wij een kopje koffie en besluiten dat we morgen met ons drieën gaan lopen. We lopen dan zover we zin hebben en bestellen een taxi terug (lekker luxe). Ik slaap dan nog 'n nacht in de caravan en ga woensdagochtend alleen verder. Dat betekent dat ik woensdagavond in Roncevalles (970 mtr) ben, midden in de Pyreneeën.
Na de koffie rijden we nog verder over de route en besluiten om in Roncevalles bij Wim, Corrie en Ben te gaan kijken. Als we er zijn bel ik Wim en zeg dat ik het leuk vind om met hen een borrel te drinken. Wim reageert een beetje verbaasd en vraagt 'ben je ook in Roncevalles en slaap je ook hier?' Ik zeg dat ik in Roncevalles ben samen met Hans en Jeannette. Zij vinden het heel leuk dat ik hen even kom opzoeken. We begroeten elkaar hartelijk en kletsen even bij. Na een uurtje rijden we weer terug naar de camping want ik zou dit verslag schrijven.

Lieve mensen, ik geniet van alle dingen die me overkomen; de ontmoetingen, de slaapplaatsen, de kleine voorvallen. De lieve aandacht van Hans en Jeannette en ook het samen wandelen. Nu voelt het even als een vakantieganger, woensdag ga ik weer als pelgrim verder op het laatste deel van mijn St. Jacques route. Nog ruim 800 km te wandelen naar Santiago waar Poef mij hopelijk welkom zal heten.

Vanuit Zuid-Frankrijk iedereen hartelijk dank voor jullie lieve woordjes want het doet me goed deze te lezen. Zoveel mensen die met mij mee lopen en zover ik kan zien genieten van de dingen die ik meemaak. Dit kan alleen omdat Poef iedere keer weer de verslagen en soms ook enkele foto's op mijn blog plaats. Ik schrijf alleen maar of vertel mijn verhaal aan hem.
Ik hoop dat het weer in Nederland een beetje beter wordt zodat het zomergevoel kan komen. Ik blijf, met ongeveer 20 graden, goed wandelweer houden en genieten. Tot het volgend verslag.