Prive-taxi

Wat een planning. Wim en Irene hebben zonder iets te zeggen een weekendje een stacaravan op de camping in Nevers geboekt om mij te bezoeken. Irene had de route bekeken, wist dat ik via Nevers zou lopen en laat dit nu heel goed uitkomen.
Ik heb vrijdag Nevers en Bernadette bezocht. Heel bijzonder om dat alles te zien en te voelen. Je kunt in het ontvangsthuis van Bernadette slapen, maar ik ben naar de camping gelopen om rond vier uur Wim en Irene te ontmoeten. Ik zat al lekker op het terras toen zij aankwamen.
Ik slaap enkele nachten bij hen; heb nu een privé-taxi die me 's-avonds ophaalt en ‘s-morgens weer terug brengt naar het eindpunt van de vorige dag. Ik kan zo elke dag een stuk lopen en dan toch bij hen overnachten zonder te "smokkelen"..
Gisteren (vrijdag) was het heel mooi weer en hebben we lekker buiten gegeten. Helaas (zaterdag) vandaag in de loop van de dag flink wat regen gekregen. Maar het lopen is er niet minder door. Irene en ik genieten ook in de regen en maken leuke foto’s van elkaar; ja, dit hoort ook bij de Camino vertel ik haar. Wat heel fijn is voor mij, is dat ik me lekker kan laten verwennen door Wim na zo’n natte wandeling. Ik ben vandaag (samen met Irene) tot in Saint-Parize-le-Chatel gekomen.
De afgelopen week twee dagen met Jorn, een 72 jarige duitser, gelopen. Hij had al vier maal de Camino Frances (het spaanse deel) gelopen. Wilde nu in Frankrijk een stuk van de route doen. Hij was enkele dagen geleden in Vezelay begonnen en verbaasde zich nu al over de weinige slaapplekken. Voor mij voelt dat anders. Ik ben in Nederland vertrokken en heb niet het gevoel gehad dat ik veel moeite moest doen om een slaapplaats te vinden. Maar ja, niet om de 10 km zoals dit in Spanje zal zijn.
Ik heb wel het gevoel dat er na Vezelay minder mogelijkheden zijn, maar dat komt ook doordat er in mijn routeboekje na Vezelay minder telefoonnummers van gemeentehuizen staan. Dit houdt in dat je niet vooraf een gemeentehuis kunt bellen om te vragen of ze een slaapplaats hebben. Je kunt altijd bij aankomst in een dorp kijken of er een gemeentehuis is, maar die zijn niet altijd open. Dat is dus wat minder.
Inmiddels zit er 1/3 van de route op en ga ik mijn mijlpaal verleggen naar ongeveer 1250 km. Dat is toch nog ruim 400 km. Ik ben dan waarschijnlijk net voorbij Perigueux, al in het zuid-westen van Frankrijk. Maar ja dat duurt nog wel enkele weken.
Even wat anders. Ik heb heel veel reacties op mijn blog ontvangen en velen ervan heb ik ook beantwoord. Helaas ben ik er achter gekomen (via Poef) dat dit niet werkt. Tijdens het lezen van de binnengekomen berichten kon ik op “beantwoorden” klikken en dan een antwoord schrijven. Zo heb ik velen van jullie een berichtje gestuurd, dat niet is aangekomen. Een bedankje voor de heerlijke worstenbroodjes, voor een Gandi-berichtje, voor de berichtjes na mijn val, etc. Sorry hiervoor, vandaar deze woorden op mijn blog. Ik lees jullie berichtjes met veel plezier en zal zodra ik weer kan deze beantwoorden via persoonlijke mails.
O ja, nog wat. Iedereen zegt dat ik er op de foto mooi en goed uit zie en glimlach. Volgens mij doe ik dat in Nederland ook, maar dan zeggen jullie dat helaas niet. Jullie mogen dat ook blijven doen als ik terug ben in Nederland hoor!