Treinongeval

¡Hola Peregrina Anita (y Peregrino Poef),

Onderweg en westwaarts loop je via Samos vermoed ik.
Het is triest dat er op de vooravond van St. Jakobsfeest zoiets ergs gebeurd bij SdC!
Het is een mooie en rustige route, het is een goede keuze daar het spoedig enorm druk wordt!
Sarria ligt 113 km voor Santiago de Compostela en veel Spanjaarden starten daar hun Camino.
Ik hoop dat je vandaag een mooie spirituele wandeling hebt en ervaart!
Daarom een mooi gedicht van Erik van Ruysbeeck

De Pelgrim

Als alles is gezegd wat zegbaar is
gedaan wat doenbaar is
vestigt zich in ons
de stilte en roerloosheid
de eenvoud en de diepte
Het woud ligt achter ons
de boog van de woestijn gaat op
de zon verschroeid ons innerlijk vuur
de blik keert zich naar binnen
en in ons weet het weten
verbrand zijn alle schepen
de ware tocht begonnen

O vreemd ervaren
de wereld viel ons af
in ons is nu de wereld
die leegte heet
en we zijn nergens meer en overal
een louter weten van het weten
een puur bewustzijn
zonder ding en zonder grens

Zo werden pelgrims wij
van innerlijke kim tot innerlijke kim
van spiegelbeeld tot spiegelbeeld
langs steeds verengde spiralen
naar dat ultieme punt dat eeuwig wijkt

Hier stolt de taal
Alleen de pelgrim
kan de weg ervaren


¡Buen Camino,

We hebben je weer gevolgd. We waren opgeschrikt door het treinongeval. Maar gelukkig gaat het goed met jou. Houd het nog vol die laatste 113 km. En geniet zoveel je kan. Je bent een kanjer!
Liefs

Hoi Anita voor onze vakantie moest je nog +- 500 . En wij zijn terug van onze vakantie [met de boot de rijn af] en ik zie nog 113 km . Wat heb jij gelopen, ongelovelijk wat ben jij een kanjer , zet hem op en geniet . En daarna vakantie vieren met hans, Want ik had begrepen dat hans jouw kwam binnen halen , de laatste klm. Zet hem op
groetjes jos

Hallo Anita,
Na het bericht van het treinongeval en de verschrikkelijke belden hiervan, was ik toch ongerust en heb jouw site opezocht. Gelukkig is met jou alles goed.
Veel succes bij het vervolg van de reis!
groetjes,
Joos

¡Hola Peregrina Anita,

Galicia blijft je verwennen met mooie routes. Prachtige uitzichten op de omringende bergen, vele kleurnuances kwamen voorbij ...
Je liep veel over rotsige paden die al eeuwenlang door pelgrims worden gelopen, miljoenen zijn je voorgegaan, een heel apart/bijzonder gevoel...
Je kwam langs dennenbomen en die typische geur kwam ook jouw neus binnen.
Anita, je werd wederom verwend met mooie paden door bossen. Je voelde je als pelgrim uit de middeleeuwen. Soms zijn de boswanden naast je wel 3 meter hoog, en overdekken de bomen het pad volledig, alsof je door tunnels loopt. Het besef dat je al dit moois over een aantal dagen achter je laat zal ongetwijfeld wel eens boven komen drijven. Een melancholisch gevoel, enerzijds jammer, voorbij, anderzijds weer energiek verder met je plannen voor de toekomst.
Mogelijk heb je in Furela even lekker uitgerust. Vanaf Calvor ging het laatste uur naar Sarria, het is praktisch gedaan met het natuurschoon, het wordt meer stads, een pad langs de weg.
Vanaf Sarria kreeg je een flinke klim om vervolgens in Barbadelo te komen.

Morgen is het ineens erg druk op het pelgrimspad. Vanaf Sarria lopen veel Spanjaarden naar SdC. Het is zo'n 113 km voor SdC, en Spaanse studenten krijgen (extra) studiepunten als ze minimaal 100 km gelopen hebben en dit kunnen aantonen met een Compostelaat. Je loopt door een heel mooi oud bos met prachtige eiken. Ook over mooie slingerpaadjes met Keltische stenen muurtjes en mooi ouderwets landbouwgebied met maïs.
De route gaat over sappig groene heuvels, door kleine boerendorpjes langs hoeven en kerkjes, over holwegen, beekjes en onder oude eikenbomen door. Puur genot! Je merkt aan alles dat deze route stokoud is.
De holwegen (die hier Corredoira heten), stapplaatsen over riviertjes en met ommuurde paden van opeengestapelde keien werken als voortdurende tranquillizer. Wat een genot, wat een rust!
De corredoira wordt vochtiger door de bebossing. Deze paden doen bij regen tevens dienst als waterloop. Bij het gehucht Brea kom je voorbij de 100-kilometerpaal.
Verder gaat het pad over bochtige corredoira’s en ‘n asfalt weg, vervolgens is het dal van Miño dat je aankondigt bij het stuwmeer van Belesar van Portomarín in de buurt te komen.
Vlak voor Portomarín krijg je een blik op het stuwmeer, waarvan ik me afvraag of het water laag staat. Bij de aanleg in 1960 moesten 2 wijken verdwijnen, nu zijn bij laag water de restanten zichtbaar van de oude funderingen. De kerk San Nicolás uit de 12e eeuw is steen voor steen afgebroken, genummerd en op een hoger gelegen plein weer opgebouwd, evenals de galerij van het gemeentehuis.
Dan de brug bij Portomarin over. Om de stad in te komen dien je een oude stadstrap met 45 treden te betreden.
Geniet van elke stap...

¡Buen Camino,

Lieve Anita

Goed te horen dat je nog niet in Santiago was. Ik dacht al dat je hele entree daar met de trein in het ravijn gevallen was. Het is wel een erg akelig bericht zo op het eind van je tocht en voor al die mensen natuurlijk.
Hier is het ook erg warm , maar in het bos valt het wel mee. Geniet nog even van alle stilte, rust en de mensen die je ontmoet. Veel leifs
Astrid

Hoi Anita,

Voor mij slechts stilte.
Stilte voor de mensen van de treinramp, en hun familie.
Stilte voor de omwonenden.
stilte voor jou die dadelijk in de hektiek gaat komen.
Dat jij de rust en het plezier mag blijven vinden in alles wat je nu nog gaat doen.
Geniet ervan.

Elly

Hola Anita

Blij dat je nog gewoon aan het lopen bent!!!!!!!
Groetjes