Afscheid in Leon.
Door: Anita
Blijf op de hoogte en volg Anita
16 Juli 2013 | Spanje, León
Ik ben gisteren (Maandag) in Leon aangekomen en heb vandaag (Dinsdag) lekker een dag vrijaf genomen. Wat is dat heerlijk. Het wandelen, elke dag weer, vraagt toch wel veel van je lichaam. Mijn voeten moeten het toch maar weer elke dag doen. Daarom lekker een dag niet 20 tot 30 km lopen, maar vandaag misschien slechts 3. Ook vanavond doe ik het rustig aan; ik heb wat inkopen gedaan zodat ik voor mezelf kan koken.
Ik ga wel enkele bijzonderheden in Leon bezoeken. Historisch-cultureel ben ik niet zo goed hebben jullie wel gemerkt. Ik ga meer voor de ontmoetingen met de mensen. Vanmorgen heb ik weer zoveel fijne en lieve reacties van mensen ontvangen toen ik aan het shoppen was. Ja, jullie horen het goed. Ik heb heerlijk geshopd op de markt in Leon en in een speciale sportwinkeltje. En wat vinden jullie van mijn nieuwe outfit voor de avond (foto). Kan ik heerlijk op zijn Spaans flaneren door de straten. De jurk koste maar 9 euro op de markt.
Ik denk dat ik ook veel reacties krijg omdat ik een heel bijzonder mooie hoed draag. Hij zit fijn, is mooi, beschermd tegen de zon, de wind kan er een beetje doorheen waaien en iedereen kijkt er naar. Ja, die hoed uit Basel doet het goed.
Vanmorgen rond 9:00 hebben Ricard en Teresa uit Vic (Spanje) afscheid genomen en zijn terug naar huis gegaan. Dit was wel even emotioneel. We hebben toch zo'n 7 dagen, samen met Alain uit Bordeaux, opgetrokken en dat was heel leuk.
Het praten in het engels en frans gaat redelijk. Ik versta een beetje van het spaans als ze simpele zinnen maken, maar praten in het spaans gaat toch niet zo goed als praten in het frans. Teresa heeft haar frans en engels kunnen oefenen met Alain en mij. Ricard heeft met zijn simpel spaans en gebrekkig frans met ons kunnen communiceren.
Natuurlijk zijn er in die 7 dagen ook momenten waarop ik dacht, wat is het toch moeilijk communiceren; zeker als ze mij weer eens niet begrepen. Ik ben natuurlijk diegene die steeds in engels en frans (en enkele woordjes spaans) praat, terwijl zij veel in hun moedertaal praten. Alain, de pelgrim uit Bordeaux, kan het catalaans van Ricard en Teresa soms begrijpen omdat hij dicht bij Spanje woont en vaker in Spanje op vakantie gaat.
Op de moeilijke momenten dacht ik ook “wat zijn de leuke dingen die ik met hen doormaak en wegen die op tegen de taalbarriere?” Steeds kwam ik uit bij de constatering dat we het heel gezellig en fijn hadden samen; dus stap je over de taalbarriere heen en probeer je het met andere woorden uit te leggen of je accepteert dat het even niet gaat.
Op een gegeven moment zei ik heel bewust ' beaucoup de gracias'; een uitspraak als ' heel veel dankjewel', maar dan half in het frans en half in het spaans. Natuurlijk lachte iedereen om die woorden. Maar op het eind van ons samenzijn was het ' beaucoup de gracias´ dat we tegen elkaar zeiden toen we naar elkaar zwaaiden bij het afscheid.
Dit mag dan een van mijn bijdragen zijn tijdens onze ontmoeting op de camino.
We hebben steeds geprobeerd in de plaatsjes waar we sliepen bij de herberg te vragen of ze kamers hadden voor 4 personen. Dan hadden wij een beetje privacy en rust. Maar soms sliepen we toch met 6 of meer personen op een kamer.
In Leon hebben we besloten voor een private jeugdherberg 'Miguel de Unamuno’ in het centrum. Goed besluit. Kleine kamer met twee stapelbedden, douche en toilet voor 10 euro per persoon.
Het slapen met meerder personen op 'onze' kamer was zeker geen probleem; het voelde toch of wij met ons vieren samen op vakantie waren. Vreemd toch dat je dat zo voelt als je slechts 7 dagen met 3 personen optrekt die je nooit eerder gezien hebt. Wat is de camino toch een bijzondere weg die je helemaal open zet voor nieuwe ontmoetingen en contacten. Ja, ik denk zelfs contacten voor mijn verdere leven.
Morgen of overmorgen kom ik in Astorga; de chocolade-stad. Dat wordt genieten (of kan ik mezelf inhouden?).
Ik ga wel enkele bijzonderheden in Leon bezoeken. Historisch-cultureel ben ik niet zo goed hebben jullie wel gemerkt. Ik ga meer voor de ontmoetingen met de mensen. Vanmorgen heb ik weer zoveel fijne en lieve reacties van mensen ontvangen toen ik aan het shoppen was. Ja, jullie horen het goed. Ik heb heerlijk geshopd op de markt in Leon en in een speciale sportwinkeltje. En wat vinden jullie van mijn nieuwe outfit voor de avond (foto). Kan ik heerlijk op zijn Spaans flaneren door de straten. De jurk koste maar 9 euro op de markt.
Ik denk dat ik ook veel reacties krijg omdat ik een heel bijzonder mooie hoed draag. Hij zit fijn, is mooi, beschermd tegen de zon, de wind kan er een beetje doorheen waaien en iedereen kijkt er naar. Ja, die hoed uit Basel doet het goed.
Vanmorgen rond 9:00 hebben Ricard en Teresa uit Vic (Spanje) afscheid genomen en zijn terug naar huis gegaan. Dit was wel even emotioneel. We hebben toch zo'n 7 dagen, samen met Alain uit Bordeaux, opgetrokken en dat was heel leuk.
Het praten in het engels en frans gaat redelijk. Ik versta een beetje van het spaans als ze simpele zinnen maken, maar praten in het spaans gaat toch niet zo goed als praten in het frans. Teresa heeft haar frans en engels kunnen oefenen met Alain en mij. Ricard heeft met zijn simpel spaans en gebrekkig frans met ons kunnen communiceren.
Natuurlijk zijn er in die 7 dagen ook momenten waarop ik dacht, wat is het toch moeilijk communiceren; zeker als ze mij weer eens niet begrepen. Ik ben natuurlijk diegene die steeds in engels en frans (en enkele woordjes spaans) praat, terwijl zij veel in hun moedertaal praten. Alain, de pelgrim uit Bordeaux, kan het catalaans van Ricard en Teresa soms begrijpen omdat hij dicht bij Spanje woont en vaker in Spanje op vakantie gaat.
Op de moeilijke momenten dacht ik ook “wat zijn de leuke dingen die ik met hen doormaak en wegen die op tegen de taalbarriere?” Steeds kwam ik uit bij de constatering dat we het heel gezellig en fijn hadden samen; dus stap je over de taalbarriere heen en probeer je het met andere woorden uit te leggen of je accepteert dat het even niet gaat.
Op een gegeven moment zei ik heel bewust ' beaucoup de gracias'; een uitspraak als ' heel veel dankjewel', maar dan half in het frans en half in het spaans. Natuurlijk lachte iedereen om die woorden. Maar op het eind van ons samenzijn was het ' beaucoup de gracias´ dat we tegen elkaar zeiden toen we naar elkaar zwaaiden bij het afscheid.
Dit mag dan een van mijn bijdragen zijn tijdens onze ontmoeting op de camino.
We hebben steeds geprobeerd in de plaatsjes waar we sliepen bij de herberg te vragen of ze kamers hadden voor 4 personen. Dan hadden wij een beetje privacy en rust. Maar soms sliepen we toch met 6 of meer personen op een kamer.
In Leon hebben we besloten voor een private jeugdherberg 'Miguel de Unamuno’ in het centrum. Goed besluit. Kleine kamer met twee stapelbedden, douche en toilet voor 10 euro per persoon.
Het slapen met meerder personen op 'onze' kamer was zeker geen probleem; het voelde toch of wij met ons vieren samen op vakantie waren. Vreemd toch dat je dat zo voelt als je slechts 7 dagen met 3 personen optrekt die je nooit eerder gezien hebt. Wat is de camino toch een bijzondere weg die je helemaal open zet voor nieuwe ontmoetingen en contacten. Ja, ik denk zelfs contacten voor mijn verdere leven.
Morgen of overmorgen kom ik in Astorga; de chocolade-stad. Dat wordt genieten (of kan ik mezelf inhouden?).
-
16 Juli 2013 - 15:38
Peregrinofrans:
¡Hola Peregrina Anita,
Da's het mooie van zo'n prachtige wandeling, het ont-moeten en de ontmoetingen! Anita, je loopt al 100 dagen met je rugzak met datgene wat je eigenlijk nodig hebt (los van Poef). Dat is heel basaal, maar meer heeft een mens niet nodig! Ik herken het goed want sinds mijn eerste Camino ben ik ook een Caminofiel geworden.
Ik vind dat je een prachtige japon hebt aangeschaft! Alleen zou je pumps erbij moeten kopen :-D .
Het is merkwaardig, maar de Spanjaarden denken, dat wanneer zij een weg langs de Camino Francés aanleggen, er veel minder ongelukken op die weg, de N120 gebeuren! Da’s jammer, want langs deze N120 loop je morgen ook weer! Een alternatief is dat je vanaf Virgen del Camino de alternatieve route langs Villar de Mazarife neemt, dan heb je een mooiere route. Deze route komt uit in Hospital de Orbigo. Daar is een 12e eeuws hospital. Ook een zeer lange brug over de Rio Orbiga .
Anita, probeer niet in een dag naar Astorga te lopen want dat is 49 km! Naast de chocolade van zelfs 95% ligt er ook in een museum de echte punt van Cruz de Ferro, waar je binnenkort ook langs loopt.
Geniet van elke stap...
Un saludo, -
16 Juli 2013 - 16:59
Lous:
Hallo Anita,
Het moet een raar en naar idee zijn dat over ongeveer 2 weken de camino (voorlopig) voorbij is. Ben je nog van plan om naar Fisterra te gaan? Zou je moeten doen: even aan het einde van de wereld zitten. Maar eerst nog enkele etappes. Je zult furore maken in je nieuwe jurk!!
Blijf genieten en neem op tijd rust.
Lieve groet, Lous. -
16 Juli 2013 - 20:27
Anita Van Kraaij:
Ja Frans, ik heb besloten die route te lopen. Ik haast me niet, geniet van de natuur en alles wat op me afkomt.
Lous, ik ga naar Finistere maar samen met Poef, niet met de benenwagen heb ik besloten. De tocht naar Santiago daar is het om begonnen, niet om die 3 of 4 extra dagen te lopen. Dus samen met Poef en de auto heeft ook zo zijn voordelen. Samen lopen naar Muxia is misschien nog een optie.
In Leon heel erg genoten van mijn vrije dag. Fijne Auberge kan ik iedereen aanbevelen.
en een stad die het bezoeken zeker waard is.
Lous, ik wordt nu geholpen door een jonge Spaanse jongen die kijkt of ik alle foto´s in een keer kan overzetten naar Nederland. Lief he, hij loopt ook de camino is alleen gestart en is nu bij een groepje. Hij zegt het is net een familie. Dat had ik ook de afgelopen week. Een week vacantie met drie mensen die ik nog nooit ontmoet had.
Lieve groetjes en tot binnenkort.
Anita -
17 Juli 2013 - 08:15
Thea Van Kraaij:
Ha lieve zus,
Vanmorgen je reisverslagen van de afgelopen dagen met plezier gelezen met de buitendeur open en het geluid van wandelaars die de tweede dag van de Vierdaagse gaan lopen. Lekker weer, niet benauwd en heerlijk zonnetje en geen 35 graden. En een Vierdaagse in Nijmegen zal voor jou een peulenschilletje zijn!!! Aniet, wat ben je ver en wat en raar idee dat je 100 dagen weg bent want met zulke reisverslagen ben je ook weer heel kortbij. Alhoewel, verheug me om je binnenkort live te zien (terras bij mam in Alphen!!!). Aniet, geniet nog van deze geweldige reis en tot snel.
Liefs Thea -
17 Juli 2013 - 09:16
Mart Uit Veghel:
Hoi Anita,
Op de allereerste plaats -PROFICIAT met het maken van 100 hele wandeldagen en in die tijd de afstand Veghel-Leon te hebben overbrugt. Magnifique. Iedereen zegt nu wel :Öoh die laatste 300 km doe je nog wel even " Maardeze zijn wel voorafgegaan aan die andere vele honderden km. Zal toch steeds zwaarder worden. Van de andere kant het naderen van je einddoel schepty natuurlijk ook wel weer extra kracht om dit doel te bereiken. Anita wat heb je toch een dot aan levenservaring opgedaan in deze 100 dagen en zovelen leuke lieve mensen ontmoet . Je kunt daar straks in de Ijsselstraat uuuuuuuuu-ren over vertellen.Ook je dagelijkse versagen zijn voor velen hartstikke leuk ,interresant en zo lekker vlot geschreven, eenieder kijkt eriedere dag naar uit. Anita geniet nog veel van dit laatste stuk(je) en lzoals ik je ken loop je op jouw manier nar CdC. Daar zal een happening zijn -Jouw doel bereikt en de ontmoeting met Poef die toch op de achtergrond natuurlijk ook veel heeft meegenoten. Daar in CdC weer saampjes
Anita JE BENT EEN KEI Wij wensen je na de aankomst in CdC nog een fijne vakantie samen met Poef en we hopen dat je een voorspoedige reis terug naar huis hebt ( lekker in de auto) Zodra je weer in de ijsselstraat bent is deze straat weer compleet
Groet Hanny en Mart -
17 Juli 2013 - 09:44
Irene Hopman:
Lieve Anita,
Als je jouw verslagen (en de reacties van al diegenen die jou volgen) leest, dan loop je gewoon een stukje met je mee. Deze tocht is op jouw huid geschreven. Tijdens het lezen merk je dat je eigenlijk steeds meer geniet van de contacten die je maakt.
100 dagen.... geweldig. Wat een prestatie!
Doe het laatste stuk maar, net als de rest van de route, op je eigen tempo en geniet er vooral van.
Mooie jurk, wat zal het aangenaam gevoeld hebben om eens geen wandelkleding aan te hebben!
Liefs,
Irene
-
18 Juli 2013 - 20:18
Elly Vd P:
Hoi Anita,
Ik ben van niet veel woorden bij het lezen van jouw belevingen. Ik ben er stil van. Inderdaad alweer 100 dagen, wat vliegt de tijd. En ja de vierdaagse zou jij geen moeite mee hebben. In mijn kennissenkring is iemand de 2e dag uitgevallen. Ook erg jammer, maar dan denk ik maar aan jou en hoe jij het doet. Volgens mij moet je alles mee hebben. Goede voeten, goed weer, goede slaapplaats......... De rest kun je zelf invullen. Super. Pas wel op jezelf, geniet ervan. .
Liefs Elly
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
