Verslagje onderweg
Door: Anita
Blijf op de hoogte en volg Anita
19 Juli 2013 | Spanje, Rabanal del Camino
Vandaag in Rabanal del Camino. Ik slaap in de auberge van het klooster Gaucelmo.
Gisteren in Astorga zat ik in een hele grote refuse. Maar ik kreeg gelukkig een kamer voor vier. Als ze aan mijn stempelkaart (pelgrimspaspoort) zien hoelang ik al onderweg ben, en van hoever ik kom, krijg ik soms toch wel speciale aandacht. Een rustigere kamer, het beste bed, en zo.
Het is echt niet zo dat alles zomaar op mij afkomt. Mezelf openstellen en genieten van alles wat ik op mijn pad krijgt is dan het makkelijkst om te doen. Het accepteren van het warme weer, even geen koffie onderweg omdat er geen bar is en het enige dat ik bij heb een appel en water is. Ik doe het ermee.
En dan zijn er ineens die twee fransmannen die koffie kunnen zetten omdat ze een brander bij hebben. Ik krijg van hen ook koffie en wat te eten. Ik deel mijn appel. Ik blijf genieten van alle zulke momenten.
Afgelopen woensdag had ik enkele meisjes ontmoet die hun eerste dag liepen en van plan waren 35 km te lopen. Die meisje heb ik gisteren weer gezien en hun streven was al bijgesteld naar 16 km. Ook ik moet me aanpassen aan het weer. Als ik gemiddeld zo’n 20 km per dag ga lopen ben ik rond 1 Augustus in Santiago.
Ik heb het slechtere weer echt in Frankrijk achter gelaten, in Spanje is het heel mooi weer. Het is wel flink warm op de middag; 35 graden is hier heel gewoon. Voor mij toch wel heel warm. Ik blijf graag in de schaduw, maar dat lukt echt niet altijd. Daar wordt ik dan wel een beetje moe van. Daarom ga ik na het lopen, douchen, kleren wassen en wat eten (veel fruit) maar even heerlijk slapen. Als dat tenminste lukt in een auberge van 162 bedden waarvan er denk ik 100 bezet zijn. Pas rond 6 uur komt iedereen weer naar buiten en begint het leven hier weer.
Heb Astorga een beetje bezichtigd; niet teveel want mijn voeten moeten rusten. In Astorga is veel cultureel moois om te bekijken. Wel weer vermoeiend, dus maar weer even op bed liggen. Dan is er ineens een mooie klok die 8 uur slaat met twee figuren die met een stok tegen de klok tikken. Mooi om te zien.
Alain is in Leon zijn pantalon (korte broek) vergeten en die draag ik nu 2 dagen. Ik heb hem gesmsd en gevraagd waar hij was, want je zou denken dat hij zijn pantalon terug wil. Hij is echt al een hele dag voor me en blijft dat ook. Dus hij zal zijn broek moeten missen want ik ben niet van plan sneller te gaan lopen voor een pantalon. Als ik niets meer van hem hoor laat ik die pantalon maar achter in een van de herbergen.
Ik geniet van elk klein moment. Een mooi uitzicht, 'n lach van een medepelgrim of een praatje met een Amerikaans meisje die dezelfde rugzak heeft als ik. Haar rugzak is veel lichter, heel veel lichter. Zij is met een groep op vakantie in Spanje en loopt de Camino zonder bagage, want die gaat met de bus van slaapplaats naar slaapplaats. Van de 550 km die ik tot nu toe in spanje hebben gelopen heeft zij, en haar drie medewandelaars, er 175 gewandeld. De rest met bus.
Ik geniet dan van het feit dat ik vanaf Nederland heb mogen lopen en dat mijn benen, ondanks de pijn in mijn rechtervoet en -been, het nog steeds goed doen.
Mijn wens is dat ik wandelend Santiago inloop en Poef een knuffel kan geven. We lopen deze tocht samen en dat is meer dan genieten.
Lieve groeten aan iedereen die met me meeloopt. Dank jullie wel. Zie jullie binnenkort weer in Nederland.
O ja, Gerald gefeliciteerd met je verjaardag. Ik hoop dat jij ook een mooie tocht krijgt tijdens jou vakantie.
Gisteren in Astorga zat ik in een hele grote refuse. Maar ik kreeg gelukkig een kamer voor vier. Als ze aan mijn stempelkaart (pelgrimspaspoort) zien hoelang ik al onderweg ben, en van hoever ik kom, krijg ik soms toch wel speciale aandacht. Een rustigere kamer, het beste bed, en zo.
Het is echt niet zo dat alles zomaar op mij afkomt. Mezelf openstellen en genieten van alles wat ik op mijn pad krijgt is dan het makkelijkst om te doen. Het accepteren van het warme weer, even geen koffie onderweg omdat er geen bar is en het enige dat ik bij heb een appel en water is. Ik doe het ermee.
En dan zijn er ineens die twee fransmannen die koffie kunnen zetten omdat ze een brander bij hebben. Ik krijg van hen ook koffie en wat te eten. Ik deel mijn appel. Ik blijf genieten van alle zulke momenten.
Afgelopen woensdag had ik enkele meisjes ontmoet die hun eerste dag liepen en van plan waren 35 km te lopen. Die meisje heb ik gisteren weer gezien en hun streven was al bijgesteld naar 16 km. Ook ik moet me aanpassen aan het weer. Als ik gemiddeld zo’n 20 km per dag ga lopen ben ik rond 1 Augustus in Santiago.
Ik heb het slechtere weer echt in Frankrijk achter gelaten, in Spanje is het heel mooi weer. Het is wel flink warm op de middag; 35 graden is hier heel gewoon. Voor mij toch wel heel warm. Ik blijf graag in de schaduw, maar dat lukt echt niet altijd. Daar wordt ik dan wel een beetje moe van. Daarom ga ik na het lopen, douchen, kleren wassen en wat eten (veel fruit) maar even heerlijk slapen. Als dat tenminste lukt in een auberge van 162 bedden waarvan er denk ik 100 bezet zijn. Pas rond 6 uur komt iedereen weer naar buiten en begint het leven hier weer.
Heb Astorga een beetje bezichtigd; niet teveel want mijn voeten moeten rusten. In Astorga is veel cultureel moois om te bekijken. Wel weer vermoeiend, dus maar weer even op bed liggen. Dan is er ineens een mooie klok die 8 uur slaat met twee figuren die met een stok tegen de klok tikken. Mooi om te zien.
Alain is in Leon zijn pantalon (korte broek) vergeten en die draag ik nu 2 dagen. Ik heb hem gesmsd en gevraagd waar hij was, want je zou denken dat hij zijn pantalon terug wil. Hij is echt al een hele dag voor me en blijft dat ook. Dus hij zal zijn broek moeten missen want ik ben niet van plan sneller te gaan lopen voor een pantalon. Als ik niets meer van hem hoor laat ik die pantalon maar achter in een van de herbergen.
Ik geniet van elk klein moment. Een mooi uitzicht, 'n lach van een medepelgrim of een praatje met een Amerikaans meisje die dezelfde rugzak heeft als ik. Haar rugzak is veel lichter, heel veel lichter. Zij is met een groep op vakantie in Spanje en loopt de Camino zonder bagage, want die gaat met de bus van slaapplaats naar slaapplaats. Van de 550 km die ik tot nu toe in spanje hebben gelopen heeft zij, en haar drie medewandelaars, er 175 gewandeld. De rest met bus.
Ik geniet dan van het feit dat ik vanaf Nederland heb mogen lopen en dat mijn benen, ondanks de pijn in mijn rechtervoet en -been, het nog steeds goed doen.
Mijn wens is dat ik wandelend Santiago inloop en Poef een knuffel kan geven. We lopen deze tocht samen en dat is meer dan genieten.
Lieve groeten aan iedereen die met me meeloopt. Dank jullie wel. Zie jullie binnenkort weer in Nederland.
O ja, Gerald gefeliciteerd met je verjaardag. Ik hoop dat jij ook een mooie tocht krijgt tijdens jou vakantie.
-
19 Juli 2013 - 14:00
Lous:
Hallo Anita,
Dus morgen het Cruz de Ferro! Heb je je steentje klaar?
Nog ruim 10 dagen. Je krijgt nog veel moois te zien.
Sterkte.
Lous -
19 Juli 2013 - 16:20
Jeanne Uit Uden:
Beste Anita,
Met heel veel plezier weer jouw verslag gelezen. Ik krijg tegelijk heimwee en kippenvel als ik jouw verhalen en ervaringen lees. Alles samen delen, alles samen beleven, samen genieten, pijn samen verdragen ... de ECHTE CAMINO! Wat doe je het fantastisch! Die hitte zou ik ook niet kunnen verdragen. Smolt de chocola in Astorga niet in je hand?
Pas goed op jezelf en forceer vooral jezelf niet met je rechtervoet. Je komt in Santiago.
Toi-toi-toi en buen camino!!!
Liefs Jeanne -
19 Juli 2013 - 16:50
Peregrinofrans:
¡Hola Peregrina Anita,
Vanochtend liep je via Murias de Rechivaldo naar Santa Catalina de Somoza. De route is een lang recht stuk over een heet pad zonder schaduw, maar wel met prachtige uitzichten. Je ging duidelijk richting het gebergte. Buiten Santa Catalina de Somoza, na 4 km liep je in El Ganso langs in een schuur en die heet de Cowboy Bar. Deze is dus ook helemaal in Wild Weststijl ingericht en de muziek hier is uiteraard ook country and western. En dan weer verder, langs vervallen huizen en over stille paden. Langzaam aan steeg je over vervallen, lege paden in de mooie natuur, die werd alleen maar mooier.
En dan weer verder, langs vervallen huizen en over stille paden...
De route is smullen, je steeg vandaag van zo'n 880 meter naar 1150 meter, dat was goed te doen. Ik verwacht dat je morgen naar Riego de Ambros kuiert.
Anita, het landschap is zeer wisselend, als ik eraan denk krijg ik kippenvel, zo adembenemend mooi is die natuur. En dan ben ik ook wel een beetje jaloers op je.
Geniet van elke stap...
¡Buen Camino, -
19 Juli 2013 - 20:08
Joost:
Hallo Anita, je kent mij niet en ik ken jou nauwelijks. Toch lees ik met plezier je blog over de mooie voettocht die je maakt. Geniet van de prachtige omgeving waar je nu bent! De laatste loodjes, dat hoef ik je niet te vertellen denk ik, maar toch veel succes! Groetjes, Joost -
19 Juli 2013 - 23:54
Mientje Van De Graaf:
Hoi Anita,
ik heb even een inhaalslag gemaakt met lezen, ik reis met je mee. De afgelopen week hebben mijn man en ik de jacobswegen in Duitsland verkent van Millingen aan de Rijn tot Straelen, een prachtige route hij gaat nog verder naar Aken, dus als je dadelijk heimwee hebt kan je misschien ook in Duitsland gaan lopen met Poef. Veel plezier verder.
Groetjes Mientje
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
