Wierook
Door: Anita (via Poef)
Blijf op de hoogte en volg Anita
22 Juli 2013 | Spanje, Ruitelán
Ben later op de dag weer even lekker gaan zwemmen in de rivier de Tua. Heb contact gelegd met vijf Fransen en we zijn samen gaan eten. Heb ook een interessant gesprek gehad met Lena uit Tel Aviv. Ik ontmoet hier veel pelgrims die een praatje willen maken of een langer gesprek willen aangaan. Soms wil ik dat even niet want ik wil ook wat tijd voor mezelf, om in mijn dagboek te schrijven en te tekenen.
Op aanraden van pelgrim Frans ben ik vandaag in Ruitelan op zoek gegaan naar Refugio de Pelegrinos Pequeno Potala. Was een goede tip. Het is een gezellig en meditatief huis. De wierook brandt hier en ruikt heerlijk. Heel anders dan gisteren.
Ik had direct al een fijn gesprek met een wat oudere Duitser die in Trier gestart was. Nu blokkeert helaas zijn knie. Hij krijgt vanavond een massage van het huis. Hopelijk kan hij verder nu het eind al zo dicht bij is.
Later ben ik nog twee keer door andere Duitsers aangesproken en die hebben ieder hun hart bij mij gelucht. Ik voelde mij even een therapeut.
Ik heb hier heerlijk gegeten. Een maaltijd met liefde bereid en met een verfijnde smaak.
-
23 Juli 2013 - 19:06
Peregrinofrans:
¡Hola Peregrina Anita,
Het is bijzonder om 's morgens gewekt te worden met het Ave Maria van Franz Schubert.
Het einde van je wandeling begint in zicht te komen.
Campus Stellae komt steeds dichterbij...
Je voelt je pelgrim. Niets moet meer, alleen ont – moeten.
Iedere dag opnieuw kom je weer andere mensen tegen, soms ook dagen achtereen dezelfde. Het is al zoals in het gewone leven, door een onzichtbare chemie trek je gemakkelijker naar de één dan naar de ander. Je krijgt een onderlinge band en breekt die even gemakkelijk weer af. Pelgrims onder elkaar. Zwervers eigenlijk met hetzelfde doel.
Je begon al snel met de klim naar La Faba, dacht je…. dalen en een riviertje! Maar dan begon het toch echt. Je kwam langs La Faba op 917 meter hoogte. De klim ging verder door dorpen met veel koeienstront op straat.
Je hebt vanochtend zeker O'Cebreiro verkend. Het dorpje van 10 huizen lijkt meer op een openluchtmuseum, de typische palloza’s, het plompe kerkje geheel opgebouwd uit keien, de grove kiezelstraten. In het kerkje heerst rust.
Het verhaal van een bloedwonder over de monnik die in de 14e eeuw een mis leest in het kerkje. Zijn twijfel is er oorzaak toe dat de hostie veranderd in vlees en de wijn in bloed. Het bloed besmeurt de corporale. Later schenkt de koning, terwijl hij op pelgrimstocht is, een reliekschrijn voor de kelk en de corporale. Het wonder van de heilige Graal van O'Cebreiro is geboren. Zowel de monnik als de landsman hebben een stenen graf in het plaatsje gekregen. De kelk siert, als Gallische Graal, zelfs het wapen van Lugo en de regio Galicië.
Vanaf hier zal de Gallische overheid je op betonpaaltjes trakteren, elke 500 meter jouw vordering melden op de afstand die nog is te gaan tot Santiago de Compostela. Niet alleen een beetje belachelijk, maar ook demoraliserend voor menigeen want onwillekeurig loop je erop te letten.
Na O’Cebreiro steeg je naar de top van de Alto de san Roque (1270 meter). Daar staat een groot zwart beeld van een pelgrim ( monumento al peregrino) , je zal ongetwijfeld eens naar zijn schoeisel hebben gekeken. La estatua representa a un peregrino en el viento en la carretera =
Het standbeeld vertegenwoordigt een pelgrim in de wind op de weg
Je liep lekker over paden en door kleine dorpen, ondertussen ook nog even over de Alto de Poio (1337 meter). Het was wederom een prachtige route!
Anita, geniet van elke stap...
¡Buen Camino,
-
24 Juli 2013 - 00:11
Franka (en H):
Hoi Aniet,
Eindelijk eindelijk ben ik weer bij met lezen, wat heb je veel (wat een belevenisseni) geschreven, wat heb je veel gelopen. Geniet nog maar lekker, dan doen wij mee, liefs franka
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley